Tekst Marion van Es

Kevin en ik kennen elkaar al sinds we nog in de luiers zaten. Onze ouders zijn goede vrienden, dus wij speelden als kind ook regelmatig samen. In onze tienertijd verloren we elkaar uit het oog. Na de middelbare school begon ik met een managementopleiding in de richting mode en verkoop, hij ging in militaire dienst. Wie had ooit gedacht dat we later samen op het podium zouden staan?
Ik was 17 toen ik in Amsterdam voor het eerst een paaldanseres zag. Het zag er zo sierlijk en sensueel uit, dat wilde ik ook! Ik vroeg meteen aan de eigenaresse of ik mocht solliciteren, maar ze zei dat ik moest wachten tot ik 18 was. Ik telde de maanden af. Niet lang na mijn verjaardag begon ik als gogo danseres in een discotheek, en al gauw kon ik ook aan de slag als paaldanseres in striptease clubs. De eerste keer naakt dansen was best spannend, al die ogen op mij gericht. Gelukkig was het niet zo druk, zodat ik er langzaam aan kon wennen. Hoe vaker je het doet, hoe normaler het wordt. Nu maakt het voor mij echt geen verschil of ik met of zonder kleren dans.

Natuurlijk was het voor mijn moeder even slikken dat haar dochter in een nachtclub ging dansen, maar ze zag dat ik het leuk vond en had vertrouwen in me. Mijn vader, die in het buitenland woonde, had er meer moeite mee. Hij was bang dat ik in een verkeerde wereld terecht zou komen en verslaafd raakte. Maar tot de dag van vandaag heb ik nooit drugs gebruikt en roken of drinken doe ik ook niet. Inmiddels is hij juist trots op me. Hij ziet dat dansen me meer zelfvertrouwen heeft gegeven en dat ik veel heb bereikt. Ik ben immers niet alleen danseres, maar run ook mijn eigen entertainment bureau.
Mensen kunnen daar dansers of strippers inhuren, maar ook complete themashows boeken of erotisch dineren. En inmiddels doe ik dat al jaren samen met Kevin.
We kwamen elkaar weer tegen in een café, waar ik een workshop paaldansen hield. Kevin bleek in datzelfde gebouw een kinderverjaardag te hebben. We raakten aan de praat en ik nodigde hem uit om een keer te komen kijken naar een optreden. Daar zat niets achter, ik zag hem op dat moment nog steeds gewoon als mijn jeugdvriendje. We kenden elkaar al zo lang, ik bekeek hem gewoon niet op die manier. Hij had precies hetzelfde. We zijn dus nog vrij lang met elkaar omgegaan als gewone vrienden, we logeerden zelfs bij elkaar zonder dat er iets gebeurde. Tot we op een avond tijdens een feestje ineens stonden te zoenen.

Spotlights

Kevin zou eigenlijk worden uitgezonden naar Afghanistan, maar we waren zo verliefd dat hij besloot om helemaal te stoppen met het leger. Dan ga je toch strippen, zei ik. Hij had een goed lijf en ik de contacten, dus waarom niet? Ik gaf hem een paar keer striptease les bij mij thuis, hij had best talent. Maar optreden, daar moest hij niets van weten. Spotlights zijn echt niets voor mij, waren zijn exacte woorden. Daar moet ik nu nog wel eens om lachen, want Kevin is juist helemaal in zijn element op het podium. Op een avond heb ik hem gewoon voor het blok gezet. We waren samen op een erotische avond, waar ik een striptease-act zou doen. Ik zag meteen dat er ook veel vrouwen in het publiek zaten en zei tegen de organisator dat ik ook een mannelijke stripper kon regelen. De klant heeft al betaald, iedereen wacht op jou, zei ik tegen Kevin. Toen moest hij wel. Natuurlijk was de eerste keer nog een beetje stuntelig, maar het publiek was zo enthousiast dat hij de smaak te pakken kreeg. Binnen de kortste keren had hij zijn eigen stripact en besloten we ook duoshows te gaan geven. Om er een echt spektakel van te maken, zijn we samen acrobatiek lessen gaan volgen en heeft Kevin leren vuurspuwen. Het is dus veel meer dan alleen maar dan alleen strippen.

Voor ons zit er geen enkele seksuele lading aan dit werk, het is puur entertainment. En voor ons publiek is dat volgens mij niet anders. Als we striptease shows geven, is dat vaak op verjaardagen waar ook oma aanwezig is. En op vrijgezellenfeestjes heerst ook meestal een gezellige, ongedwongen sfeer. Er zit veel humor in onze acts. We kunnen strippen als politie agent of verpleegster, maar ook als Ma Flodder of Zwarte Piet. Natuurlijk zijn er wel eens jongens die vragen of ik ook andere diensten lever, maar daar ben ik altijd heel duidelijk in. Als ze dat willen, moeten ze maar een ander bureau bellen. Eigenlijk heb ik nooit vervelende ervaringen gehad. Dat komt ook omdat ik de baas ben tijdens mijn show. Ik bepaal wat er gebeurt, wie me mag aanraken en waar. Als iemand mij tijdens een lap dance met lotion insmeert, leg ik mijn handen op die van hem. Zo houd ik altijd zelf de regie. Maar volgens Kevin zijn vrouwen een stuk erger dan mannen. Hij heeft vaker gehad dat iemand in zijn kruis greep dan ik, haha.

Relatie

Voor ik Kevin leerde kennen, had ik een relatie met een man die extreem jaloers was. Ik had hem nota bene leren kennen in een striptease club, maar toch vroeg hij mij om te stoppen met werken. Ik was zo verliefd dat ik het ook nog deed. Maar ik miste het dansen zo erg, dat ik al snel wist dat ik dat nooit wilde opgeven. Gelukkig is dat met Kevin helemaal niet aan de orde. We weten allebei precies wat dit werk inhoudt en dat er geen reden is om jaloers te zijn. Verleidingen zijn er overal, ook als je uitgaat en zelfs als je bij de Albert Heijn werkt. Als je elkaar vertrouwt, is dat geen probleem. Natuurlijk krijg je veel aandacht, maar dat is alleen omdat jij op dat moment de stripper bent. Zouden diezelfde mensen je op straat tegenkomen, dan zien ze je helemaal niet meer als lustobject. Dat komt ook omdat wij het tegenovergestelde zijn van het beeld dat mensen hebben van een stripper. Kevin heeft geen enorme spierbundels en ik ben niet porno blond met grote borsten. We zijn meer the boy en girl next door.

Zwanger

Sinds de komst van Zo is er veel veranderd. Het begon al met de zwangerschap: na vier maanden moest ik stoppen met optreden. Niemand zit immers te wachten op een paaldanseres met een dikke buik. Gelukkig was ik snel weer in shape, zes weken na de bevalling hing ik alweer in de paal. Maar een baby geeft zo’n ander ritme aan je leven, dat we ons oude schema niet meer konden volhouden. Als je s’nachts pas om vier uur thuis bent en er om zes uur weer uit moet, breekt dat je op. En eerlijk gezegd heb ik ook geen zin meer om dag in dag uit het heel Nederland en België door te rijden voor shows, ik ben liever bij mijn dochter. We zijn daarom gestopt met onze duo-dansact, daarvoor moesten we namelijk elke week urenlang trainen en die tijd hebben we niet meer. Strippen doen we nog wel, alleen niet meer tot heel laat s’nachts. Tot een uur of twee is geen probleem, want onze moeders wonen vlakbij en vinden het geen enkel probleem om tot zo laat op te passen. Gelukkig is Zo een heel lief, rustig meisje dat s’ochtends meestal tot negen uur doorslaapt.

Ouderschap

Tot nu toe hebben we alleen maar positieve reacties gehad op het feit dat wij dit werk doen enn ouders zijn. Ik zou het ook raar vinden als iemand daar wel een oordeel over heeft, we doen toch niets verkeerd? Sterker nog, ik denk dat wij meer tijd met onze dochter doorbrengen dan de meeste andere ouders. Overdag zijn we vrijwel altijd thuis en de shows zijn meestal op tijden waarop Zo slaapt. Voor haar is dit dus een ideale situatie.

Natuurlijk ben ik me er wel van bewust dat mensen hun vooroordelen hebben. Daarom denk ik dat ik Zo de eerste jaren alleen ga vertellen dat we dansen, niet precies op welke manier. Ik heb liever niet dat al haar klasgenootjes in de kleuterklas al horen dat wij strippen. En als ze ouder wordt? Dat zien we dan wel weer. Misschien mag ze op haar zestiende een keer mee naar een show, maar grote kans dat wij dan allang niet meer strippen. Over tien jaar ben ik 42, dus dan is het misschien wel over en doen we alleen nog maar de management tak van het bureau. Kevin en ik eten gezond en trainen hard om ons lichaam goed te houden, maar je weet nooit hoe lang mensen je nog willen boeken. Dat maakt me soms best onzeker. Ik geef nog steeds één keer per dag borstvoeding, maar daardoor is mijn B-cupje wel wat geslonken. Dat vind ik jammer, maar ik heb geen moment spijt gehad van de keuze om borstvoeding te geven. Het belang van Zo staat immers altijd op de eerste plaats. Op deze manier kan ik haar juist laten zien dat de perfecte vrouw niet bestaat. Iedereen kan borsten kopen, maar het gaat uiteindelijk om wat je uitstraalt. Ik hoop dat ze later zichzelf durft te zijn en zich niets aantrekt van wat anderen zeggen. En dat kan ik haar als geen ander meegeven.