NRC Next

Kevin Talle (35) is de eerste kandidaat in deze serie die voor zijn werk kleren aantrekt om ze uit te trekken. Op verjaardagen, vrijgezellenfeesten en ladiesnights. In 15 minuten, voor 170 Euro. “Maar daar zit natuurlijk wel een hele show omheen.”
Hij heeft een heel arsenaal aan werkkleding. Opvallend veel lijkt op kleding die mannen met een ander beroep ook naar hun werk dragen: uniformen, van de brandweer, de marine en de politie bijvoorbeeld.
Waarom is dat? Kevin haalt zijn schouders op: “Ja, werkkleding is mannelijk hé? Niemand wordt warm van een strippende clown.”

Zijn werkkleding heeft ongeveer dezelfde functie als cadeaupapier om een cadeautje: het dient om het cadeau eronder spannender te maken. Zijn werkkleding is het cadeaupapier. Het uitpakken is de show. Zijn kleding moet er echt uit zien, dat is belangrijk.
Het moet niet lijken op iets dat komt uit een carnavalswinkel. En het moet makkelijk uit kunnen. Met klittenband of een rits.

Zijn politiepak is het populairst. Hij heeft er drie: het Nederlandse politie-uniform, niet zijn favoriet. En twee Amerikaanse. “Je weet wel, zoals in de film.” Ooit stond hij in een van die pakken voor een café te wachten tot hij binnen kon beginnen aan zijn show.
De eigenaar kwam hem net het startsein geven, toen Kevin werd afgevoerd door vier politieagenten. Levensechte politiepakken, zelfs de Amerikaanse, mag officieel alleen gedragen worden door politieagenten. Tegenwoordig trekt hij er in het openbaar een jas overheen.

De eerste vier minuten houdt hij alle kleding nog aan. Na twee of drie minuten gaat er een knoopje of een ritsje open. Dan gaan mensen gillen? “De ene keer wel, de andere keer niet. Dat ligt aan de gelegenheid: soms sta je in een zaal vol vrouwen, soms op een verjaardagsfeest met zes mensen, waaronder opa en oma.”

Eerst gaat het shirt. “Op het ritme van de muziek. Je showt een beetje je lichaam en daarna trek je het helemaal uit.” Na het shirt gaat de broek. “Dan ben je op de helft en sta je nog zes minuten in je boxershort.”
Dan nog wat dingen met slagroom en bodylotion. Dan gaat óók het boxershort en óók de string. Maar: “Op zo’n manier dat niemand iets ziet, want wat is er nou leuk aan een zwaaiende piemel?”
Hij doet er een hoedje of een vlag voor, gaat met mensen op de foto, raapt zijn spullen bij elkaar en trekt in een nabijgelegen ruimte zijn eigen kleren weer aan.

Inmiddels doet hij dit werk al tien jaar. Tot 10 shows in een weekend, vaak 5 shows op één dag. De meest gestelde vraag: wat vindt je vriendin er van? Nou, niet zo veel. Die doet hetzelfde.
Sterker nog: Kevin is door haar met dit werk begonnen. Hij was beroepsmilitair, totdat ze hem een keer het podium opstuurde. Tijdens werktijd worden ze bedolven onder de aandacht, ’s avonds zitten ze samen met hun dochtertje op de bank.
Wat hij het meest aan dit werk zou missen? Hij lacht: “In elk geval niet de e-mails en de btw-aangifte.”